“พวกนั้นห้องไหน”
“ห้อง ๓”
“รู้จักใครบ้างไหม”
“ถามไมวะ ก็นั่นไง จูน คนที่เราเจอเมื่อวานหน้าร้านพิซซ่า อ่ะ”
“..................”
“ตกลงมึงแข่งไหม เจ ลงให้กูหน่อย อาทิตย์หน้าแล้ว กูขาดคน”
“ไม่อ่ะ”
“ไอ้—”
โจ๊กขว้างลูกบาสใส่ โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว จึงเอามือปัดไปอย่างโกรธ ๆ ลูกบาสพุ่งใส่กลุ่มนักเรียนผู้หญิงที่พวกเขาเพิ่งพูดถึง ทุกคนเหมือนจะมองมาทาง เจ อยู่แล้วจึงหลบทัน ยกเว้นอยู่คนหนึ่งที่มัวก้มหน้าอ่านอะไรสักอย่างอยู่
“ขอโทษ ๆ เจ มันปัด เราไม่ได้ตั้งใจ”
น้ำส่ายหน้าปฏิเสธ ตกใจมากกว่าเจ็บตัว ลูกบอลกระแทกเข้าที่หัวไหล่ไม่แรงนัก แต่คนตัวการที่ปัดบอลมาโดนไม่ได้วิ่งเข้ามาขอโทษเหมือนโจ๊ก ได้แต่ยืนเกาหัวมองเงียบ ๆ โจ๊กไหว้ขอโทษอีกหลายที และยืนเถียงกับจูนจนเหนื่อย จึงวิ่งถือลูกบาสกลับมาหา เจ
“มึงไม่ไปขอโทษเค้าเลยนะ จูนด่ากูคนเดียว ถ้าเป็นมึง จูนไม่กล้าด่าหรอก”
“ไม่ได้โดนจูนนี่”
“เออ โดนเพื่อนเค้า ชื่อไรไม่รู้ นั่งหน้าซีด ๆ อยู่น่ะ กูตกใจเลย นึกว่าโดนหน้า ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้”
เจ ได้แต่ยิ้ม ๆ
........................................................
วันนี้เป็นวันที่แย่มาก ไม่ใช่แค่ปวดไหล่ข้างที่โดนลูกบาส หรือว่าโดนอาจารย์เรียกตอบภาษาอังกฤษแล้วตอบไม่ได้ แต่เพราะเจ มาที่ร้านตอนเย็น แล้วป้าก็อยู่ด้วย เจ มาซื้อดอกกุหลาบไปสองหอบใหญ่ ๆ บอกว่าจะเอาไปให้ที่บ้านใส่แจกัน ตอนเราช่วยเอาถือดอกไม้ไปส่งที่รถ เจก็ถามเราเรื่องที่โดนลูกบาส
“เจ็บรึเปล่า”
“................”
“โจ๊กตกใจใหญ่นึกว่าทำเธอร้องไห้ โจ๊กมันไม่รู้นี่ ว่าปกติหน้าเธอก็เหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว บ่นใหญ่เลย ถ้าเธอร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ มันคงเอาพานมาไหว้ขอขมานะ”
“................”
“ตกลงเจ็บจริง ๆ เหรอ” เจเริ่มหน้าเสีย พอมองหน้าเรา
“ตอนนั้นก็เจ็บ แต่ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว มาถามเอาตอนนี้น่ะ อยากรู้ตอนไหนล่ะ”
“เพราะห่วงหรอก ถึงได้ต้องมาซื้อดอกไม้ถึงที่นี่ ทั้งที่แถวห้างใกล้บ้านกว่าเยอะ”
“ถ้าถามตั้งแต่ตอนนั้น ก็คงไม่ต้องมาแล้ว แต่เราเข้าใจนะ ถ้าอายคนอื่นที่จะพูดกับเรา”
เราบอกเจไปอย่างยิ้ม ๆ แล้วเดินกลับเข้าร้าน บอกป้าว่าขอไปอาบน้ำก่อน แล้วจะลงมาช่วยเก็บของ ไม่ใช่มีแค่เจคนเดียวที่รู้สึกแบบนี้ ลุงเองก็อายชาวบ้าน ในช่วงแรก ๆ ที่เรามาอยู่ที่นี่ การที่ต้องบอกใครต่อใครว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของน้องสาวเมียที่หนีออกจากบ้านไป ทำให้คนรักษาหน้าอย่างลุงเคียดแค้นแม่เรานัก เรารู้ว่าลุงไม่ได้เกลียดเรา แต่ลุงไม่ชอบแม่เรา เมื่อตอนที่พวกเขาคิดว่าเราหลับไปแล้ว เราเคยแอบได้ยินลุงบ่นเรื่องครอบครัวป้าทำให้เสียชื่อเสียง ป้ารักเรา เพราะป้ารักแม่ แต่ป้าก็รักครอบครัวตัวเองเหมือนกัน
ก่อนนอนเราตัดสินใจแล้วว่าไม่เป็นไร ถ้าใครอยากจะเพื่อนกันแค่เพียงนอกโรงเรียนก็ไม่เป็นไร เราไม่มีเหตุผลอะไรจะไปโกรธที่เจทำแบบนั้น ใคร ๆ ก็คงทำแบบนั้น เหมือนที่ลุงกับป้าตกลงให้เรามานอนที่ร้านคนเดียว ดีกว่าอยู่ที่บ้านรวมกับครอบครัวเขา
No comments:
Post a Comment